walczące zastępy na koniec w trzody owiec przemienił! Ale jeli chcesz poznać prawdę,
walczące zastępy na koniec w trzody owiec przemienił! Ale jeli chcesz poznać prawdę, pojed żwawo za nimi, a z pewnocią oba wojska w pierwotnej dojrzysz postaci, jaką znów przybiorą, oddaliwszy się od nas a także wzajem od siebie. W którą mam jechać stronę, skoro w dwie się rozeszły owe trzody... wojska znaczy? zapytał Sanczo Pansa, nie kwapiąc się zbytnio do ruszania w którąkolwiek stronę. na razie zostań tutaj odmienił zdanie Don Kichot ponieważ jeste mi potrzebny w stanie, w którym się znalazłem dzięki swej walecznoci. Sprawd na początek, ile brakuje mi zębów. Giermek zsiadł z osła, zbliżył się do swego pana a także zajrzał mu do ust rozdziawionych bolenie. i w owej to bynajmniej kilku chwilach balsam Fierabrasa działać zaczął w żołądku rycerza: co tam w głębi zabulgotało, wezbrało a także chlusnęło gwałtownie prosto w twarz Sancza Pansy. taki odskoczył a także wrzasnął: O, nieszczęsny mój panie, miertelnie ranni być musicie, skoro krew wam tak wali ustami! ledwie to mimo wszystko wyrzekł, zmiarkował, iż płyn, którym został oblany, niewiele ma z krwią wspólnego, co tak nań podziałało, że a także jemu mdłoci wywróciły żołądek, a także w jego trzewiach zabulgotało co, wezbrało a także chlusnęło na leżącego w prochu Don Kichota. Tak przeczyszczeni obaj, można przeto rzec, iż zrównani w swej wewnętrznej czystoci, trwali chwilę bez słowa, po czym Sanczo ocknął się pierwszy a także do osła skoczył, aby wziąć z sakiew co potrzeba dla zewnętrznego z kolei detoksykacji siebie a także pana. Nie pamiętał, biedak, o czym niechybnie pamiętają czytelnicy, że sakwy jego pozostały w owej złoliwej gospodzie, gdzie wzlatywał był przed niedawnym czasem do nieba. Skoro uprzytomnił to sobie, wpadł w taką wciekłoć, tak złorzeczyć jął a także przysięgać, że koniec z giermkowaniem a także mędrkowaniem, a także wędrowaniem u błędnego rycerza boku, że do domu wraca natychmiast, co mu tam zapłata za służbę, co mu tam wyspa, którą ma rządzić, nic mu już nie potrzeba, byle się skończyły owe okropne perypetie tak tedy szaleć jął a także maleć duchem widocznie, iż Don Kichota wzruszonego podniosło to na odmianę z upadku a także, podszedłszy do giermka w pozie pełnej rozpaczy opartego o osła, przemówił doń łagodnie, chociaż stanowczo: Człowiek większy jest od innych, mój Sanczo, jeli więcej od innych zniesie a także zdziała. Burze, które nas spotykają, zwiastują rychłe rozpogodzenie; ani zło niejako, ani dobro trwać nie może bez przerwy, skoro zatem zło tak długo nas nęka, dobro bliskie być musi, może już za tym tutaj zakrętem drogi... Nie trap się przeto dłużej niepowodzeniami, które mnie spotykają, a których ból a także hańba ciebie wszak nie dotyka... 50 A to dobre! wykrzyknął Sanczo. Więc nie na mnie takie a także siakie razy spadały, a także nie mnie podrzucano do góry w tym diabelskim zajedzie, a także nie mnie sakwy z wszystkimi zasobami przepadły, a także... Jak to przerwał zaniepokojony Don Kichot przepadły ci sakwy? Mówię przecież, że przepadły, ze wszystkim razem, co tam w nich jest. Cóż więc będziemy dzi jedli? zapytał Don Kichot. Mylę westchnął Sanczo że owe korzonki czy jak tam, cocie wspominali, że żywią się nimi błędni rycerze. Prawdę mówiąc wyjanił Don Kichot miałbym teraz apetyt raczej na placek z cebulą a także ledzia wędzonego, niż na owe korzonki opisane w rycerskich księgach. Ale nie to nie: w Bogu ufajmy, iż nas nie opuci, a także jedmy dalej. Z waci to kaznodzieja byłby równie pozytywny, jak błędny rycerz zauważył Sanczo a kto wie, czy nie lepszy. Tak czy siak, w jednym macie słusznoć, że pozostawać tu dłużej nie ma potrzeby. Jedmy a także za noclegiem którym się rozejrzyjmy, byle takim, gdzie nie będziemy znów mieli do czynienia z zaczarowanymi Maurami a także mieszkańcami zawiatów, co zabawiać się lubią podrzucaniem poczciwego człeka do góry.